Over het waarom en het hoe.

Het is al weer een paar weekjes geleden dat ik de laatste blog schreef. Om de schade in te halen heb ik maar eens even een overkill aan foto's geupload.

Je ziet mij aan het begin op een terrasje en aan het eind groet ik jullie met een lokaal biertje dat ik daar na het eten nog even aan het verschalken ben.

Nogal prominent in de fotoserie is een aantal avondfoto's, genomen vanaf een soort uitkijkpost. De meeste foto's bieden uitzicht op de Laguna in de verte aan de rechterkant van de foto's, terwijl je aan de linkerkant Indigo Bay (dat is de zuidelijke oceaankant van het eiland) hebt. Daartussen in liggen heuvels, een bedrijventerrein en verderop zie je al Simpson Bay. Ik vind het zelf best een imposant uitzicht. Je hebt niet bepaald het idee dat je op een klein eiland zit. Je ziet ook twee foto's van een gebogen rij met huizen. Dat zijn de huizen van het Resort Indogo Bay. Het is niet goedkoop om daar te wonen, zo heb ik mij laten vertellen.

Dan zijn er nog wat foto's die laten zien hoe vogels zich hier in restaurants gedragen. Ze komen gewoon bij je op bezoek, in de hoop dat je de broodjes die in je mandje liggen netjes met ze deelt. Want waarom zouden zij er minder recht op hebben dan jij? Althans, dat lijkt hun uitgangspunt te zijn, als je hun gedrag waarneemt.

Er is ook een foto bij van mijn watermeter. Die is speciaal door mijn Landlord (verhuurder) voor mij geïnstalleerd. Doordat ik last had van een lekkend WC, en ik dat pas laat ontdekte, staat die watermeter al bijna op 35 kubieke meter. Ongeveer 0,6 daarvan is van de laatste week voordat ik de foto nam. Sinds het lek is gerepareerd is het verbruik dus drastisch naar beneden gegaan. Ik gebruikte in Nederland maximaal 40 kubieke meter per jaar. Kun je na gaan. Gelukkig is mijn Landlord een hele vriendelijke en redelijke vrouw waar goed mee te overleggen valt.

Ten slotte over de foto's. Als je hier een lekke band krijgt, dan bel je gewoon de service op één van de foto's. Die komen dan voor 70 dollar een nieuwe band om jouw auto zetten terwijl jij gewoon lekker aan het lesgeven bent.

Ik doe er maar geen foto bij van de extra deuk die er in mijn auto zit. Die zit er niet omdat ik mij in het verkeer te drastisch gedroeg. Nee, ik had hier op eigen terrein de wagen geparkeerd. Maar omdat het hier nogal schuin afloopt moet je de wagen altijd erg goed op de handrem parkeren. Juist dat had ik op een avond niet goed gedaan. Ik had de handrem (dat is bij mijn wagen ook een voetrem) naar ik meende goed bediend. Ik had hem in ieder geval een flink stuk ingetrapt. Maar dat bleek voor dit oude karretje niet genoeg. Hij gleed zo twee meter naar voren tegen een pilaar aan. Aan de pilaar was niets te zien, maar aan mijn auto des te meer. Ik ben in de week daarop bij een garage bij mij in de buurt langsgereden. De garagehouder wist na wat trekken, duwen en buigen voor elkaar te krijgen dat ik de bestuurdersdeur weer gewoon kon gebruiken. Alles werkt. Hij is alleen iets lelijker geworden. Maar wie deze blog een beetje volgt, die weet dat ik de wagen niet vanwege de esthetiek heb aangeschaft.

Een reden waarom mijn blogfrequentie mogelijk wat zal afnemen is enerzijds natuurlijk dat ik over anderhalve week bezoek ga krijgen van mijn vriendin uit Nederland. Een andere zwaarwegende reden (hoop ik) is dat ik inmiddels mijn theoretisch werk voor natuurkunde weer heb opgepakt. Ik vul nu menig vrij uurtje met het schrijven van Natuurkundige teksten in plaats van met het schrijven van blogs, naar de oceaan kijken, te gaan eten bij vrienden of een oude Tatort te kijken (ja dat doe ik hier ook nog!). ik heb mij namelijk voorgenomen om mijn theorie verder uit te werken tot een boek. Dit omdat ik heb gemerkt dat er veel argumenten zijn die ik expliciet moet beschrijven. Een compact artikel met een beperkt aantal bladzijden wordt gewoon niet goed genoeg begrepen. Daarvoor is mijn theoretisch werk te diepgravend. Vandaar ook de titel van deze blog. Uit mijn theorie rolt op een gegeven moment een hele fundamentele relatie die ik beschrijf als massa = 13,7035688 x inertia.  Ik moet nu veel meer uit gaan leggen WAAROM het logisch is dat deze relatie bestaat. Ook heb ik aangenomen dat er slechts één fundamenteel basisdeeltje in de natuur bestaat, in plaats van wat men tegenwoordig aanneemt, dat er wel minstens 34 zijn. In mijn theorie laat ik zien dat mijn aanname klopt met experimenten die men zoal in de Natuurkunde doet.. Toch merk ik uit reacties dat men dat "het klopt argument" niet genoeg vindt om overtuigd te raken. Ik ben daarom nu bezig met veel duidelijker op te schrijven en te argumenteren HOE ik daar toe kom. Hoe mijn gedachten zich zo hebben ontwikkeld dat ik tot die conclusie kom. Dit zijn enkele voorbeelden van hoe ik bezig ben met mijn theoretisch werk. Wie daar meer over wil lezen kan naar http://mgpt.vitha.nl/mgpt.pdf voor de stand van zaken in 2020 of een meer recent artikel bij mij opvragen.

Met de meest hartelijke groeten uit een fantastisch Sint Maarten,

Peter Schuttevaar