Veel leerpuntjes, over internet en wasmachine

Dat de wegen hier op Sint Maarten niet allemaal even goed onderhouden zijn merkte ik aan mijn huurautootje. Op de laatste dag dat ik hem huurde reed ik om 23.00 uur terug naar huis. Daar was onderweg een flinke puthole in de weg. Niet dat ik die in het donker goed gezien had, want anders had ik er omheen kunnen rijden. Maar ik voelde hem wel. Even later werd ik mij van zo’n akelig sissend geluid gewaar. Toen moest ik de auto aan de kant van de weg zetten en heb ik om elf uur ‘s avonds een band staan wisselen. Een alleraardigste Surinaamse Sint Maartenaar van bouwjaar 1963 parkeerde toevallig zijn auto dichtbij. Hij heeft me geholpen. Vooral door een praatje te maken en de krik weer naar beneden te draaien. Dat was een geduldig werkje, want echt handig was die krik niet. De verhuurder keek de volgende dag, toen ik het wagentje terug bracht, ook helemaal niet op van een klapband. Ook niet dat er in het wiel zelf ook een deukje zat.

Een andere mineure setback is dat ik een oorontsteking heb gekregen. Ik moet nu een anti-bioticum kuur van een week doen en neusdruppels gebruiken. Bovendien mag ik geen water in mijn oren krijgen. En dan had ik nog wel net zo’n mooie snorkelset gekocht! Ben je eindelijk eens op een tropisch eiland en dan moet je uit de oceaan vandaan blijven...

Ja, en dan hebben we het nog niet gehad over een ander tegenvallertje. Ik dacht dat ik een leuke scooter had gevonden. Nu blijkt de winkel, gelegen op het Franse deel van het eiland, waar ik hem wilde kopen, niet in staat om een geldige verkoopbon op te hoesten. En zonder zo’n geldige bon krijg ik het apparaat niet verzekerd. Dus dan de koop maar annuleren. Gelukkig had ik nog geen cent aanbetaald.

Nou ja, ook dit nadeel heeft weer een voordeel. Ik kan nu, totdat ik een eigen vervoermiddel heb, het openbaar vervoer van het eiland nader leren kennen. Naast taxis bestaat dat vooral uit kleine personenbusjes, waar zo’n tien passagiers in kunnen, die een bordje met een locatie van bestemming achter hun raam hebben geplaatst. Je steekt gewoon je hand op en dan stoppen ze. Meestal ben je voor een dollar op bestemming. Soms komt er een 50 cent bij. Zo nu en dan besluit je dan toch een stukje te gaan wandelen. Op die manier heb ik ontdekt, dat als je bij een temperatuur van 30 graden helemaal nat regent, dat je dan beter niet direct een ruimte in kunt lopen die met een airco tot een temperatuur van 18 graden is afgekoeld. Je staat dan namelijk ineens te bibberen van de kou!

Zo, dat zijn dan wel weer genoeg leerzame puntjes. Oh nee, ik vergat er nog één. Ik heb een wasmachientje gekocht. Ik kan iedereen aanraden er bij de aanschaf van zo’n ding op te letten dat er een pomp in zit, die het water wegpompt. Anders koop je namelijk een variant die enkel van de zwaartekracht gebruik maakt om het water weer weg te krijgen. Als natuurkundedocent had ik dat toch moeten weten…..

Dan heb ik ook nog wat leerpuntjes die minder louterend van aard waren. De collega’s van het ontvangstcommité hier zijn allemaal zeer hartelijke mensen en ze hebben hele interessante partners, zo bleek zaterdagavond op een gezellig avondje bij één van de docenten thuis. De één is journalist en de ander werkt in de botenverhuur. Komende donderdag ga ik er veel meer mensen ontmoeten. Dat is de eerste vergaderdag op school. Ik kijk daar echt naar uit.

Ondertussen leer ik naast collega’s ook al wat andere mensen kennen. In eerste instantie vooral van allerlei instanties waar je mee te maken krijgt. Verzekeraar, verhuurders, huisarts, internetprovider, autoverhuurder, de plaatselijke bakker, etc.. Maar ook mensen in het hotel. Met sommigen ga je dan ook een hapje eten zodat je elkaar wat beter leert kennen. Een restaurant pal aan het strand in Indogo Bay is zeer aan te bevelen. Een kennis waar ik in Nederland al via een videogesprek contact mee had heb ik hier in levende lijve ontmoet. We zijn gaan eten in Cupecoy. Ze is een zus van een schoondochter van een vriend van mij. Zo iets verzin je natuurlijk niet. Een onderwijzeres op een basisschool. Een erg leuk mens.

Tot slot raak ik ook al een beetje vertrouwd met de lokale fauna. Ik heb enkele foto’s bijgevoegd. Zo’n koudbloedige hagedis-achtige zit regelmatig op je muur. Hij kan zich ook aan het plafond vasthouden. Ik zie hier ook vogelsoorten die mij volledig onbekend voorkomen. Ook heb ik nog wat foto’s bijgevoegd die een indruk van het landschap geven. Je kijkt vanaf een heuvel zo het dal in waar ik woon.