snorkelend door de feestdagen

Peters enthousiasme over snorkelen houdt aan, ook na dag twee. Gisteren zijn we met een klein veerbootje (zo’n 20 passagiers maximaal) overgestoken naar Ilêt de Pinel, een klein eilandje voor de oostkust van het Franse deel van Sint Maarten. Het eilandje is onbewoond, maar aan het strand van de westkust is een horecagelegenheid – Yellow Beach, in elkaar gezet van hout en palmbladeren – die eten en drinken serveert en de strandstoelen en parasols beheert. Zwembroek en badpak hadden we onder onze kleren al aan; snorkelsets, ondergoed en een grote badhanddoek hadden we bij ons in een grote boodschappentas van Carrefour. Het devies was simpel: kleding uit, snorkels op en het water in!

Onder water was het interessanter dan de dag ervoor. ‘k Heb ooit leren snorkelen – voor zover daar iets aan te leren valt – op Aruba en vergeleek het onderwaterlandschap van Sint Maarten met wat ik van Aruba kende. Sint Maarten verloor die vergelijking kansloos, maar herstelde zich gisteren enigszins: ik heb beginnetjes van hersenkoraal gezien, een knalgroene aal die niet gezien wilde worden en zich daarom onder waterplanten verstopte, een soort grot vol kleine gele vissen die het er niet op hadden dat zo’n menspersoon te dicht bij kwam, en talloze andere kleine vissen.

Pinel is de enige plek waarvan op de kaart die we een paar weken geleden kochten, staat aangegeven dat het een goede snorkelplek is, maar online wil men ons doen geloven dat er nog wel een paar zijn. Die gaan we de komende tijd verkennen, en een terugkeer naar Pinel zit er ook zeker in. Tussen Saint Martin en Pinel ligt de Petite Clef (letterlijk vertaald vanuit het Frans: de kleine sleutel – geen idee waar die naam vandaan komt), een rots waaromheen het volgens één van de barmannen van Yellow Beach ook goed snorkelen is.

Hopelijk doen we vóór die tijd nog een keer een bezoekje aan de dive shop, want snorkelen zonder flippers vind ik te veel werk. Je raakt al snorkelend makkelijk een eind uit de kust en terugzwemmen kan best een opgave zijn – liever geef ik dan een paar welgemikte meppen met flippers, zodat ik wat sneller vooruit kom dan met mijn keurige lagere-school-schoolslag. En de volgende keer neem ik mijn telefoon mee, zodat we zo’n blogpost als deze toch ook wat kunnen verluchtigen met foto’s. Al zijn die misschien wat saai door het vele blauw van lucht en zee.

Peter is vergeten verslag te doen van Sint Maarten Dag. De 11^e van de 11^e is hier, in zowel het Nederlandse als het Franse deel, de nationale feestdag. Vanwege COVID kon van uitgebreide feestelijkheden niet echt sprake zijn, het idee was dat via de lokale omroep en op Facebook een live uitzending te zien zou zijn. Omdat Peter geen televisie heeft, kwam mijn Facebook-account goed van pas, maar dan vooral om – ik zeg het netjes – ons te verbazen over de kwaliteit van de uitzending. Laten we zeggen dat een cursus ‘televisie maken’ van pas zou kunnen komen, evenals wat onderricht in hoe dat nou (wel) werkt, bandbreedte.

Mariëtte

[Addendum van Peter m.b.t. de foto's. De eerste foto spreekt voor zich. De tweede laat zien dat het bij de school waar ik les geef best nat kan zijn. De laatste foto laat zien hoe Mariëtte aan het bedenken is waar ze de volgende blog over zal schrijven. ]